Τον Βαγγέλη Μαρκαντώνη τον γνώρισα πριν πολλά χρόνια.Τραγουδούσε σε μία μπουάτ δικά του τραγούδια. Δεν είναι και τόσο παλιός όσο οι μπουάτ αλλά ο ιδιοκτήτης ήτανε τόσο παλιός που επέμενε να ονομάζει το μαγαζί του μπουάτ.
Τον πλησίασα και του είπα ότι μου άρεσε αυτό που άκουσα κι ότι ήθελα να ακούσω κι άλλο υλικό του. Μου υποσχέθηκε πως θα περάσει από το γραφείο μου στην Λύρα την προσεχή εβδομάδα.
Τον έχασα για κανα τριάρι χρόνια.
Όταν τον ξαναείδα είχε ψηλώσει και είχε δικό του συγκρότημα. Την Ανοιχτή Θάλασσα. Μου υποσχέθηκε ότι αυτή τη φορά ήτανε έτοιμος κι ότι τον ενδιέφερε η συνεργασία μας και πως θα περνούσε την επόμενη εβδομάδα απ’ το γραφείο.
Ήρθε μετά από δύο χρόνια στη Λύρα ακόμα πιό ψηλός,με τον δίσκο έτοιμο και με τον Χάρη Κατσιμίχα παραγωγό.
Περίπου τα ίδια έγιναν και στον επόμενο δίσκο του. Είχε ψηλώσει και η Ανοιχτή Θάλασσα ήταν πάντα μακριά από μένα.
Στην επόμενη προσπάθεια, είχα φύγει από την Λύρα,ήρθε με το demo του. Αλήθεια δεν θυμάμαι αν είχε ψηλώσει γιατί κοίταζα το cd που κρατούσε στα χέρια. Δεν το πίστευα. Ξεκινήσαμε τις συνακροάσεις και τις παρατηρήσεις και κάποια στιγμή, ανεξήγητα εξαφανίστηκε. Με πήρε μετά κάτι μήνες μία κυρία να με καλέσει στην παρουσίαση του νέου του δίσκου και μου ζήτησε ευγενικά να μιλήσω για τον Βαγγέλη. Πήγα. Πήγα περισσότερο για να καταλάβω τί είχε συμβεί και αυτή τη φορά. Αυτή τη φορά λοιπόν Πρώτον δεν είχε ψηλώσει και δεύτερον πάλι δεν κατάλαβα τίποτα,γιατί απλά δεν μπόρεσε να μου δώσει μια λογική εξήγηση. Είχε μια Κβαντική συμπεριφορά. Την μιά ήταν ο Βαγγέλης και την άλλη η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων και αυτή η Αλίκη, όταν γύριζε από αυτά τα θαυμαστά ταξίδια της, κουβαλούσε πάντα ιστορίες αλλόκοτες που τις είχε κάνει τραγούδια. Έτσι ξόρκιζε και τους δύο κόσμους του. Τον κόσμο του Βαγγέλη που ψηλώνει αλλά και αυτή την χωροχρονική καβάντζα του.
Όταν ξανάρθε να με βρεί με ένα cd στο χέρι ήμουν έτοιμος.
Τί cd θέλεις να κάνουμε ?.Εδώ κλείνουν τα δισκάδικα.
Η Ελλάδα ούτε αγοράζει ούτε πουλάει ενοείται cd.Όλοι κλέβουν απ το Ιντερνετ.Έχουν κάνει βουντού στη νέα γενιά και δεν πατάειι στα δισκάδικα.
Εσύ έχεις ιδιαιτερότητες. Δεν είσαι ένα πράγμα. Εσύ είσαι κι εκεί, είσαι κι εδώ. Είσαι το σώμα είσαι και η αύρα του. Είσαι το όνειρο και η πραγματικότητα. Είσαι δύο σε ένα.
Αυτό πρέπει να τολμήσεις.
Κάτι να δονεί το σώμα,να το κουνάει και κάτι για το πνεύμα, να το ταξιδεύει.
Τί να κάνω; Φοβόμουνα μην υπαναχωρήσει και μείνω πάλι με τον καημό της έκδοσης του cd.
Τον έφερα στον Σάμη να τον αναλάβει.
Το κείμενο διαβάστηκε στην παρουσίαση του βιβλίου-CD “Πώς πέρασε ο Στέλιος με τους φίλους του τον χειμώνα”, στο βιβλιοπωλείο Ποιήματα κι εγκλήματα, Εκδόσεις Σαμουήλ Γαβριηλίδη